Zeytin yetiştirme alanları sahillere yakın olmak üzere başta Marmara ve Ege Bölgeleridir. İller açısından ele aldığımız takdirde karşımıza en yüksek üretici olarak Aydın, İzmir, Muğla, Balıkesir, Bursa, Manisa, Çanakkale, Gaziantep ve Mersin çıkmaktadır. Bölge bazında Akdeniz, Güneydoğu Anadolu Bölgeleri ise Ege ve Marmara’dan sonra en fazla zeytin üreten bölgelerdir.
2024 yılı zeytin sezonu açlıdı.Erkenci bölgelerde erkenci ürünlerde zeytin hasadı başladı.
Her nedense UZZK(Ulusal Zeytin Zeytinyağı Konseyi) bu yıl rekolte tahmininde KİMSEYİ ŞAŞIRTMADI.
Dane zeytin rekoltesi 2 milyon 900 bin ton.
Gerçekte ise başlamasa daha hayırlı olurdu.UZZK’nın her sene yaptığı zeytin coğrafyasında üretim ne olursa olsun,tüccar ve işletmecilerin zeytin ve zeytinyağını “yok bahasına” almalarını sağlamak için rekolte tahminini elden geldiğince yüksek göstermektir.
Bir kuraklık ve “yok” luk yılı olan 2024 de’ de UZZK dane zeytin rekoltesini 2 milyon 900 bin ton ilan etmiştir.
Üretim miktarlarını ele aldığımızda ise TÜİK rakamlarını il ve ilçe Tarım Orman Müdürlüklerinden almaktadırlar. Bu verilerin de doğruluk derecesi tartışmalıdır. Devlet memurunu –afedersiniz- eşeğin çıkmadığı zeytinin doğal olarak yetiştiği dağlara hangi güç çıkaracaktır? Yukarıda yazdığımız gibi TÜİK yanında rekolte belirlemede UZZK etkilidir. Devlet memuru işletme ve tüccar, devletin memuru da amir korkusundan rekolteyi yüksek göstermektedirler.
Son yıllarda önemli zeytin alanları,şehircilik,inşaat,maden ve jeotermal enerji sektörlerince talan edilerek zeytinler katledilmekte ise de arayış ,içinde olan Türk çiftçisi tarla tarımına göre daha az masraflı olan zeytine yönelmiş,zeytinin toprak yapısında daha az seçici olması dolayısıyla ,yeni zeytin fidanlarının dikimi ve üreticinin zeytin üretimine özendirilmesiyle birlikte ağaç sayımız artmış, var ve yok yılları arasındaki fark azalarak üretimde artış meydana gelmiştir.
2018 yılında ise olumsuz hava koşulları, halkalı leke ve zeytin sineği nedeniyle üretim 1 milyon 500 bin 467 ton olmuştur. Toplam zeytin üretiminin yıllar itibarıyla ortalama yüzde 25’inin sofralığa, yüzde 75’inin de yağlığa ayrıldığı görülmektedir.
Bugün de kuraklık etkisiyle rekolte, UZZK’nın belirlettiği rakamdan çok uzaktır.
Her zaman söylemekteyiz.Türk tarımının en önemli sorunu tarım ürünlerinin üretici satış fiyatlarıdır.2018’de Ege’de sofralık domat ve palamut zeytin fiyatları 2,5 TL ortalama ile satılmıştır.UZZK’nın amacı bu fiyatta tutmak mümkünse daha aşağıya çekmektir.
Ancak UZZK 2018’de-ne derece doğru olduğu şüpheli- 420 bin ton olan sofralık zeytin üretimini 700 bin tonlara çıkamıştır. Gerçekte 150 bin tonlarda gezinen zeytinyağı üretimin de 280 bin tona çıkarırsa şaşırmayalım. Mühim olan UZZK’DAKİ PATRONLARIN CEBİNE FAZLADAN GİRECEK KÂRIN DAHA DA FAZLALAŞMA-SIDIR.
İnandırıcılığı tartışmalı olan TÜİK verilerine göre 2023 ülkemizde yaklaşık 148 milyon meyve veren, 26,3 milyon meyve vermeyen olmak üzere toplam 174,6 milyon zeytin ağacı mevcuttur. 2017 yılı itibarıyla 460 bin tonu sofralık, 1 milyon 640 bin tonu yağlık olmak üzere toplam 2 milyon 100 bin ton üretim gerçekleştirilmiştir. 2017 yılında zeytin üretimimiz ilk kez 2 milyon tonu aşmıştır.
