Çocukluk çağında tip 1 diyabet teşhisi alan bireyler, yemek yiyebilmek için ömür boyu insülini dışarıdan almak zorunda kalıyor. Günde en az dört kez insülin yapılması gerekiyor, dikkat gerektiren diyabet yönetimi hayatı da zorlaştırabiliyor.
Jones'a göre, pankreası taklit eden yapay zeka sistemlerinin devreye girmesiyle hastaların diyabeti düşünmediği günler başladı. Yapay zeka destekli sensörler ve pompalar, hastaların kan şekerini sürekli izleyerek insülin dozlarını otomatik olarak ayarlıyor ve hastaların yaşam kalitesini artırıyor.
Prof. Dr. Filiz Mine Çizmecioğlu Jones, AA muhabirine, her zaman yanlarında doktor veya hemşire olmayacağı için hasta ve ailesinin diyabeti nasıl yöneteceklerini bilmesini gerektiğini, bu nedenle diyabetlilerin sağlıkçıların birçoğu kadar hastalığın yönetimini bildiklerini ifade etti.
İnsülinin keşfinden önce tip 1 diyabetlilerin yaşam süresinin çok kısa olduğunu, keşifle diyabetlilerin yaşamının değiştiğini anlatan Jones, yine de günde 4 defa parmaktan kan şekeri ölçüp 4 kez insülin yaparak 24 saati yönetmenin zorluğuna dikkati çekti.
"Sensör ve pompayı yapay zeka yardımıyla konuşturabiliyoruz"
Jones, insülinin keşfinden sonra ikinci dönüm noktasının sürekli kan şekeri izleme ve sürekli insülin verme sistemlerinin ortaya çıkması olduğunu işaret ederek şöyle bilgi paylaştı:
"Şimdi 5 dakikada bir doku sıvısından kan şekeri ölçen sistemler var. Bozuk para büyüklüğünde sistemler. Bunu kola, göbeğe, vücudun bir yerine yüzeyden uyguluyoruz. Cilt altına inen küçük bir kanül (iki ucu açık, esnek yapılı tüp) var. Bu kanül, doku arasındaki sıvıdan kan şekerini büyük doğrulukla ölçüyor ve gelecek yarım saatte şeker yükselecek mi, düşecek mi, ne kadar yükselecek, ne kadar düşecek, stabil mi gidiyor, bunu gösteriyor. Bu sensörler çok büyük çığır açtı ve parmağı delip şeker bakmak ile sensörle şeker izlemi arasında çok büyük fark olmaya başladı." (AA)
