EYLÜL AYI ÜRETİCİ – TÜKETİCİ FİYAT MAKASI

Abone Ol

Şu anda Ege Bölgesi ve diğer zeytin üreticisi illerde bir tiyatro yaşanıyor.

Üreticinin 113,5 TL ye ürettiği sofralık zeytin cinsine ve kalibresine göre 18-25 TL arasında üreticinin elinden alınıyor.

Bu işin müsebbibi kimler?

Zeytin zengini işadamlarının kuruluşu olan UZZK başta olmak üzere,UZZK’ya lojistik ve mali destek sağlayan aracı,elekçi,hal esnafı,hal dışı esnaf, komisyoncu,işletmeci ve ihracatçı vd.

İşin bir diğer tarafında ise ,bu kesimleri mali açıdan denetlememeye “yemin” etmiş bürokrasi.

Tarım ürünleri ve gıda sezonunun buğdayla başlayan hasat sezonunda başta hükumet olmak üzere alıcı rolündeki her güç buğdaydan başlayarak,çay,ayçiçeği,kayısı,üzüm,pamuk ve nihayet zeytinde düşük  ve zrarına fiyat uygulamasını sürdürmekteler.

Bu konu ile ilişkili olarak Türkiye Ziraat Odaları Birliği (TZOB) Genel Başkanı Şemsi Bayraktar, Eylül ayında üretici ile market arasındaki fiyat farklılıklarını, patates ve kuru soğan üreticilerinin yaşadığı sorunları yaptığı görüntülü basın açıklamasında değerlendirdi.

Sayın  Bayraktar’ın açıklamasına göre; Eylül ayı üretici market fiyat değişimi
“Eylül ayında üretici ve market arasındaki fiyat farkı en fazla yüzde 249 ile havuçta görüldü. Havuçtaki fiyat farkını yüzde 219,8 ile limon, yüzde 212,9 ile kuru kayısı, yüzde 212,2 ile kuru soğan ve yüzde 205,6 ile patates takip etti.

Havuç 3,5 kat, limon 3,2 kat, kuru kayısı, kuru soğan ve patates 3,1 kat fazlaya satıldı. Üreticide 7 lira 50 kuruş olan havuç 26 lira 18 kuruşa, 11 lira 50 kuruş olan limon 36 lira 78 kuruşa, 130 lira olan kuru kayısı 406 lira 76 kuruşa, 5 lira 60 kuruş olan kuru soğan 17 lira 48 kuruşa, 4 lira 70 kuruş olan patates 14 lira 36 kuruşa markette satıldı.

Eylül ayında fiyatı en fazla artan ürün markette kuru incir, üreticide kabak olurken, fiyatı en fazla düşen ürün ise markette limon, üreticide yeşil soğan oldu.”

Sayın Bayraktar’ın tesitlerinde olduğu gibi gıda ve tarım ürünü fiyatlarında fiyat artışlarının sorumlusu üretici değil aracılardır.

Her aracı kendine en az %50 civarında bir kârı “hak” görmektedir.

Özellikle büyük çapta aracılık yapan kesimler yüksek kâr oranları sağlayarak üretici-tüketici arasındaki fiyat makasının açılmasına neden olmaktadırlar.

Gıdanın mamul hale gelmesi sürecinde ise aracı, işletmeci ve sanayici kârları daha da artmaktadır.