Toprak Mahsulleri Ofisi (TMO) 2021 yılı verilerine göre Türkiye’nin son 47 yılda buğday ekim ya da ekiliş alanları yaklaşık %26 oranında küçülerek 1975 yılındaki yaklaşık 9,3 milyon hektardan 2021 yılındaki yaklaşık 6,9 milyon hektara düşmüştür. Türkiye’de buğday üretimin %78’i kuru tarım alanlarında yapılmaktadır; özellikle uzun süreli (ör. 1 yıla yakın, özellikle 2 yıl) tarımsal ve/ya da hidrolojik kuraklık olaylarının etkili olduğu yıllarda, ekim ve başaklanma dönemlerindeki kritik su ihtiyaçlarının karşılanamaması verimi düşürmektedir. 2000 sonrası Türkiye’de gözlenen en etkili kuraklık olaylarından olan 2007 (rekolte 17,2 milyon ton) ve 2008 (rekolte 17,8 milyon ton) kuraklıkları sonucunda olduğu gibi, 2021 yılında buğday rekoltesi Türkiye’nin büyük bölümünde yaşanan kuvvetli ve şiddetli kuraklık olayları nedeniyle (Şekil 36) yaklaşık 17,7 milyon ton ile son 14 yılın en düşük seviyesine gerilemiştir. Öte yandan mısır üretiminde %3,8’lik bir artış gerçekleşirken, arpa üretimi 5 milyon 750 bin ton ile son 32 yılın en düşük seviyesine indi.
Türkiye’de kırmızı mercimek tarımının %80’i kuru tarım alanlarında yapılıyor ve üretimin %90’dan fazlası Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nden sağlanıyor. 2021 Mart ve Nisan aylarında Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin tamamında ve Doğu Anadolu’nun batı ve güney bölümlerinde yağışın uzun süreli ortalamalara kıyasla çok düşük olması sonucunda oluşan kuvvetli ve şiddetli kuraklıklar (Şekil 37), kırmızı mercimek rekoltesinin düşmesine yol açtı ve rekolte yaklaşık %31 oranında geriledi. Böylece son 32 yılın ikinci en düşük rekoltesi gerçekleşti. Yeşil mercimek üretimindeki gerileme ise %17’yi aştı. Türkiye’de tarımı yapılan yemeklik tane baklagiller içerisinde kuru fasulye ve mercimekten sonra en fazla yetiştirilen ürün olan nohut, aynı zamanda mercimekten sonra kurak ve sıcağa en çok dayanan bitkidir. Bu nedenle nohut, Türkiye’nin İç, Doğu ve Güneydoğu bölgelerinin tarımsal deseninde kendine yer bulmuştur. 2021 yılında nohut da kuraklıktan etkilenmiş ve üretim önceki yıla göre %25 düşmüştür. Türkiye’de baklagil üretimi 1990’lı yıllardan beri gerilemektedir. Baklagil üretimindeki azalmanın nedeni, üretim yerine ithalatı teşvik eden politikalar uygulanması, kullanılan girdilerin fiyatlarının sürekli olarak artmasına karşılık, ürün fiyatlarının (çiftçi gelirlerinin) artmaması nedeniyle çiftçilerin bakliyat üretimini terk etmesidir. Şiddetli hava ve iklim olayları, örneğin kuraklık olayları 2021’de olduğu gibi bu olumsuzlukları daha da şiddetlendirebilecektir.
Alıntı:Tarım-İş Sendikası,İklim Değişikliği Ve Tarım Dünyasının Geleceği.